நானும் என் ரேடியோ பொட்டியும்

இன்றைய நகர வாழ்க்கையில் பலரது வாழ்க்கையிலும் பின்னி பிணைஞ்சுப் போன ஒரு மேட்டர்ன்னா அது ரேடியோங்க..

ஆறாவதோ ஏழாவதோ படிக்கும் போது அப்பா ரிச்சி தெருவுக்குக் கூட்டிட்டு போய் ஒரு பாக்கெட் ரேடியோ வாங்கி தந்தது இன்னும் நினைவு இருக்கு... அதோட அன்றைய விலை 100 ரூபாய்.. சிவப்பு கலர் ரேடியோ அது.. அப்போல்லாம் எப்.எம் கிடையாது.. ஆனா கேக்குறதுக்கு ரொம்ப இனிமையா இருக்கும்...

காலை நேரங்களில் ரேடியோ அதிகம் கேட்க முடிந்ததில்லை.. ஆனா அந்த மாலை நேரங்களில் மயிலாப்பூர் பகுதியில் நாங்க குடியிருந்த வீட்டின் மொட்டை மாடிக்குச் செல்லும் படிகளில் அமர்ந்து ரேடியோ கேக்குறது இருக்கே... அதெல்லாம் ஒரு சுகம்ங்க..

அந்த சுகம் அதிகமா வார இறுதிகளில் தான் கிடைக்கும்.. லீவுன்னு சொல்லி ரேடியோவும் காதுமா அலையலாம்.. முன்னிரவு நேரங்களில் சிபாக்கா டாப் டென் பாடல்கள்ன்னு ஒரு நிகழ்ச்சி வரும்... நமக்கு ரொம்ப பிடிச்ச நிகழ்ச்சி அது.. பாடல்களை வரிசைப் படுத்துற நிகழ்ச்சி அது... கேக்க அருமையா இருக்கும்.. அப்படியே சேனலை ட்யூன் பண்ணா இந்தியிலே அமின் சயானி ( பேர் கிட்டத் தட்டச் சரின்னு நினைக்கிறேன்) அப்படின்னு ஒரு தொகுப்பாளர் அசத்துவார் பாருங்க... அதைப் புரிஞ்சிக்கவே இந்திக் கத்துக்கலாம் போலிருக்கும்....

சில சமயம் மொழி புரியாத பாடல்களைக் கூட கேட்டு கிடப்பது உண்டு...

அப்புறம் ஒரு நாள் நான் ஆசையா வச்சிருந்த அந்த சிகப்பு ரேடியோ உயிரை விட்டுச்சு.. என்னவெல்லாமோச் செஞ்சுப் பாத்தோம்.. செலவழிச்சும் பார்த்தோம்... ம்ஹூம் அதைக் காப்பாத்த முடியல்ல

அந்த பாக்கெட் ரேடியோ போன பிறகு பலக் காலம் ரேடியோ ஆசையே போயிருச்சு...

பின்னாடி விவேகானந்தா காலேஜ்ல்ல படிக்கும் போது முக்காவாசி மதிய நேரம் ப்ரீயா அமைவது உண்டு... அப்போ எங்க வீட்டுல்ல பிலிப்ஸ் மியூசிக் சிஸ்டம் இருந்துச்சு... புதுசா வந்த நேரம்..

பண்பலை ஒளிபரப்பு துவங்கியிருந்த நேரம்... ப்ரியமான நேரம், வி.ஆர்.ஜி நேரம்ன்னு பல தனியார் நிறுவனங்கள் ஆளுக்கு ஒரு மணி நேரம்ன்னு ரேடியோ நேயர்களுக்கு புது அனுபவம் கொடுத்தக் காலமது... இன்றைய எப்.எம் சேனல்களின் முன்னோடிகள் அவைன்னு சொல்லலாம்...

மதியம் நல்லா சாப்பிட்டுட்டு ரூம் கதவைச் சாத்திட்டு வெயில் ஜன்னல் வழியா வருவதை திரைப் போட்டு பாதி தடுத்தும் தடுக்காமலும் மல்லாக்கப் படுத்துகிட்டு ரேடியோவைப் போட்டா அந்த அனுபவம் இருக்கு பாருங்க அட்டகாசம்
பொழுது பக்காவாப் போகும்...

அதற்கு பின்னால் கல்லூரி முடித்து வேலை. அப்படின்னு வாழ்க்கையின் கால்களில் சக்கரம் கட்ட தொடங்கிய காலத்தில் ரேடியோவுடனான என் நட்பு பாதிக்கப்பட்டது..

அப்படிப் பாதிக்கப்பட்ட நட்பு பின்னால் வந்த செல்போன் புரட்சி மூலம் புதுப்பிக்கப்பட்டதுன்னு சொல்லணும்...காலையில் கடுப்பேற்றும் டிராபிக்கை சிரித்தவாறு சமாளிக்க எப்.எம் தான் உதவுதுன்னா கண்டிப்பா அது மிகையாகாது...

கடுமையான வேலை இருக்கும் சில நாட்களில் இரவு நேரம் கடந்து வீடு திரும்பும் பொழுதுகளில் காதுகளில் சன்னமா இசை வழிய பயணம் போகும் அந்தத் தருணங்கள் மதிப்புமிக்கவை...அதிலும் லேசா சாரல் அடிச்சா இன்னும் அருமையான அனுபவம்...

சமீபத்திலே நம்ம குடியரசுத் தலைவர் அப்துல் கலாம் பேச்சை இஅப்ப்டி ரேடியோவுல்ல கேட்டுகிட்டே வண்டி ஓட்டிக்கிட்டு போனது ஒரு வித்தியாசமான அனுபவம்...

ரேடியோ என் வாழ்க்கையில் எனக்கு அமைந்த ஒரு வித்தியாசமான இனிமையான நட்புன்னு சொல்லலாம்..

இந்தா இப்போக் கூட பிக் எப்.எம்ல்ல தீனான்னு நம்ம பையன் ஒருத்தன் 92.7 மணி நேரம் விடாம நிகழ்ச்சியைத் தொகுத்து வழங்கி சாதனைப் படைக்க முயற்சி பண்ணிகிட்டு இருக்கார்... நாளைக்கு காலையிலே அந்த சாதனை முடியும்... அப்பப்போ கிடைக்கிற பிரேக்ல்ல தீனா இன்னும் பேசிக்கிட்டு தான் இருக்காரான்னு செக் பண்ணுறது ஒரு த்ரில்...

ரேடியோ பத்தி பேசச் சொன்னா பேசிகிட்டே போலாம்....இன்னொரு சமயம் இன்னும் பேசலாம்.. :)