பஜார்ல்ல உஜார் இல்லன்னா...

ஒரு ஆறு ஏழுவருசம் முன்னாடி இருக்கும்ண்ணு நினைக்கிறேன்... செவ்வகம் போய் வட்டம் வந்தது.

"ஆ..அஸ்க்..புஸ்க்..சிடி டிஸ்க் நான் தர மாட்டேன்ப்பா எஙக அண்ணா லண்டன்ல்ல இருந்து அனுப்பி இருக்கான்.. விலை ஜாஸ்தியாம் "அப்படின்னு நம்ம சகா ஒருத்தர் படா பீட்டர் விட்டுகிட்டு திரிஞ்சான்.

பட்டம் பட்டமாப் போட்டு நடிகர், இயக்குநர், தயாரிப்புகாரரு எல்லாம் குனிஞ்சு நிமிந்து சான்பிரான்சிஸ்கோ மல்டி பிளக்ஸ்ல்லருந்து நம்ம டவுண் சவுத் ஆட்டையாம் பட்டி வரைக்கும் படம் ரிலீஸ் பண்ணா.. நம்ம ஆளு தம்மாத்தூண்டு வட்டத்துக்குள் அவிங்க அத்தனைப் பேத்துக் கொட்டத்தையும் அடக்கி சுருக்கி டிஸ்க்ன்னு இறக்கி கிராக்கி பாக்க ஆரம்பிச்சுட்டான்.

அப்போ நம்ம கிட்ட இருந்த நிதி வசதிக்கு வட்டமெல்லாம் கொஞ்சம் சாஸ்திங்கறதாலே ( இப்பவும் பத்தாக் குறை தான்... என்னப் பண்ண இந்தியனாச்சே). அந்த வட்டங்களைப் பத்தி ஒரு கனவோடு வாழ்ந்தக் காலம்..

வருஷம் உருண்டோடக் காலமும் கொசுவர்த்தி சுருள் கணக்காக சுருண்டு ஓடுச்சு.. அதுல்ல பாருங்க வெத்துப் பய்லா விட்டம் பார்த்த நாமளும் வட்டத்துல்ல படம் வாங்கிப் பாக்குற லெவலுக்கு வந்துட்டோம்ய்யா. மொத மொத வட்டத்துல்ல படம் காட்டுற பொட்டியை நம்ம நண்பன் ஒருத்தன் மூலமா துபாய்ல்லருந்து வாங்கி வீட்டுக்கு எடுத்துட்டு வந்ததும் நாம எடுத்துக்கிட்ட மொதல் சபதமே திருட்டு வட்டத்துல்ல படம் பாக்குறதில்லைங்கறது தான் ( ஒரு உண்மையான இந்திய குடி மகன் சாமி நான்)

சபதம்ன்னு ஒண்ணு எடுத்தா சோதனைன்னு ஒண்ணு வந்து தானே தீரும்... வந்துச்சு எனக்கும்.. புதுசா வட்டம் வாங்க மியூசிக் வேர்ல்ட்க்கு ஸ்பென் ஸர் பிளாஸா போயிருந்தேன்.அங்கிட்டு இங்கீலீஸ் தமிழ் இந்தின்னு வட்டத்துக்கு வகைவகையா ஜிகுஜிகுன்னு அட்டைப் போட்டு பளபளன்னு வச்சிருந்தான்...
நமக்கு அதை எல்லாம் பாத்ததும் பட்டிக்காட்டான் முட்டாய் கடையைப் பார்த்த மாதிரி ஒரு மெகா சந்தோஷம்

தம்பி தேவ்.. அள்ளிக்கோடான்னு களத்துல்ல இறங்குனேன்...
நமக்கு ரொம்ப பிடிச்ச படமாத் தேடிக்கிட்டே வந்தேன்... ஆகா... ஆல்பட்ல்ல பார்த்து விசிலிடிச்சே தொண்டைக் கட்டிகிட்ட தலைவர் படம் பாட்சா.. என்ன ஸ்டில்.. எம்மாம் ஸ்டைல்.. எடுறா அதை
அது ஒரு டி.வி.டி வட்டம்... வழவழப்பான தாளில் அருமையான சூப்பர் ஸ்டார் படம்,

அப்புறம் வட்டதுல்ல அந்த மெனு ஆப்ஷ்ன், இந்த மெனு ஆப்ஷன்னு அள்ளி தெளிச்சு நம்ம மனசை அப்படியே பிளைட் ஏத்தி பறக்கவிட்டுடாங்க....
வட்டத்துப் பொட்டியைத் திருப்பி பாக்குறேன் பிளைட் கிராஷ் ஆன சவுண்ட் நமக்கு மட்டும் கேக்குது... விலையைப் பார்த்த 600 ரூபாய்க்கு ஒரு ரூபாய் கம்மி... ஆகா தம்மாத்தூண்டு வட்டத்துக்கு ஆறு நூறு ரூபா தாளை இழப்பதா? நமக்கும் மூளை எல்லாம் இருக்குல்ல.. அது கொடுத்த அடவைசை அக்கறையாக் கேட்டுக்கிட்டு வட்டத்தை எடுத்த அதே இடத்துல்ல அலுங்காம குலுங்காமல் வச்சுட்டு அடுத்த படத்தைத் தேட ஆரம்பிச்சேன்.

எம்.சீ.யார், சிவாசி படம் சித்த விலைக் கம்மியா இருந்துச்சு ஒரு நூறு ரூபா தாள் கம்மியாச் சொன்னாங்க. தலை கிர்ன்னு சுத்தி நின்னுச்சு. வட்டக் கன்வு திட்டம் கொட்டமடிப்பது மெல்லக் குறைய ஆரம்பித்தது.

என்னடா இது? இப்போ என்ன பண்றது?

நமக்கு தான் இங்கிலீஸ் நல்லா புரியுமே.. அதுவும் சாக்கி சான் பேசி நடிச்ச படம்ண்ணா நச்ன்னு புரியுமேன்னு அங்கிட்டு நம்ம மேதாவிப் பாரவையை மேயவிட்டேன். ஆகா.. தமிழ் வாழ்கன்னு கொடி பிடிக்கிற அளவுக்கு வெள்ளைக்கார பயமக்க எடுத்தப் படத்து விலையெல்லாம் தாறுமாறா இருந்துச்சு... ஒன்பது நூறு ரூபா தாள்..

ஆத்தாடி.. தாங்காதுப்பூன்னு பம்மிட்டேன்.

அந்த நேரம் அங்கிட்டு பூப்போட்ட சட்டைப் போட்டுகிட்டு வேலைக்கு இருந்த பையன் ஒருத்தன் அரை குரை இங்கிலீஷ்ல்ல "HOW CAN I HELP U? "
என்று வேறு கேட்டு மானத்தை மேல் மாடிக்கு காத்து வாங்க அனுப்பும் முயற்சியில் ஈடுபட்டான்.

சரிடா தேவ்.. இவ்வளவு தூரம் வந்துட்ட.. என்ன ஆனாலும் சரி வட்டம் வாங்காமல் போகக்கூடாது நம்ம இதயத்தின் இரும்பு ஆணை மீற முடியுமா?( இதன் மூலமா எனக்கெல்லாம் இரும்பு இதயம்ன்னு சொல்லிக்கிறேன்)

இனி இப்படித் தேடக் கூடாதுடா... திருப்பு வட்டப் பொட்டியை..
ஆமா ஒவ்வொரு பொட்டியாத் திருப்பி விலையை மட்டும் பாத்துகிட்டு வந்தேன்...

இதுக்குள்ளே அங்கண வந்த ரெண்டு குட்டைப் பாவாடைப் பொண்ணுங்க ஆளுக்கு நாலு இங்கீலிஷ் படத்தை அள்ளிகிட்டு பில் போடப்போயிட்டாங்க...
இப்போ நம்ம பக்கமா ஒரு பெர்மூடா போட்ட வெள்ளைக் காரனும் அவன் கேர்ள்பிரண்டும் எதோ வட்டத்தைப் பிராண்டாத குறையாப் பார்த்துகிட்டு நின்னாங்க.

ஒண்ணே முக்கால் மணி நேரமா தேடித் திரிஞ்சு தவிச்சுப் பாக்குறேன்.. ஒரு வட்டப் பொட்டியிலே விலைக்குப் பக்கத்துல்ல 200ன்னு போட்டிருக்கு... கண்ணைக் கசக்கிட்டு மறூபடியும் பாக்குறேன் அட ஆமா 200 தான்...

தேவ் முடிவெடுத்துடு.. இது தான் வட்டத்துல்ல நீ பாக்கப் போற முதல் திரைக்காவியம்....வாங்குறதுன்னு முடிவு பண்ணிட்டு படம் என்னன்னு திரும்பிப் பார்த்தா...

அது ஒரு இந்திப் படம்...கஹோன்னா பியார் ஹேய்... நம்ம ஆறு விரல் புகழ் ஹிரித்திக் ரோஷனின் முதல் படம்... எடுத்துகிட்டு போய் பில் போட்டு பணத்தைக் கட்டிட்டு கிளம்பினேன்...

இப்படித் தாங்க என்னுடைய நீண்ட நாள் வட்டக் கனவு நிறைவேறிச்சு..

பி.கு: பதிவின் தலைப்புக்கும் பதிவிற்கும் உள்ள சமப்ந்தம் உங்களில் யாருக்காவது தெரிந்தால் தனி மடலில் எனக்கும் தெரியப் படுத்தவும்.