யாழ்பாணத்திற்கு வெகு அருகில்

ரொம்ப நாளாப் போகணும்ன்னு ஆசைப் பட்ட ஒரு ஊர் ராமேஸ்வரம்...இந்த வாரம் தான் அந்த நீண்ட நாள் ஆவல் நினவானது...தீடிரென்னு காரைக்குடி நண்பன் கார்த்தியின் கால்சீட் கிடைக்க கேமராவும் கையுமா ராமேஸ்வரத்துக்கு சனிக்கிழமை ரயிலேறியாச்சு..

காலையிலே காரைக்குடி வரவும் தூக்கத்தைக் கலைச்சு நண்பன் எழுப்பிவிட்டான்...அப்படியே பேசிகிட்டே...அவன் கொண்டு வந்த வைன் பிஸ்கோத்தை சாப்பிட்டுகிட்டேப் பயணத்தை ரசிச்சப்படி ரயில் ஜன்னலோரம் எட்டிப்பாத்துகிட்டே இருந்தேன்...

ரொம்ப நாளா வெறும் சினிமாவுல்லயும் டிவியிலும் மட்டுமே பார்த்த அந்த தமிழகத்தின் பொறியியல் சாதனை பாலத்தை ஜன்னல் வழியாக் கண்ணில் கண்டேன்...பாம்பன் பாலம்.. தீவையும் தமிழகத்தையும் இணைக்கும் இருகரங்களாய் ரயில் பாலமும்..சாலை வழி பாலமும் நீண்டு என்னை வரவேற்பது போலிருந்தது..

ம்ம் ரயில் கதவோரம் போய் நின்னுகிட்டு முடிஞ்சவரைக்கும் க்ளிக் க்ளிக்ன்னு க்ளிக்கி தள்ளுனேன்... கப்பல் வந்தா பாலம் திறக்குமாம்.. நந்தா படத்துல்ல வர்ற முன்பனியா...பாட்டு பாத்துருப்பீங்களே.... கடலோரம் எங்கும் படகுகள்....கடலில் போட்டு வச்ச கோலங்கள் மாதிரி..காலை காற்றில் ஆட்டம் போட்டுக்கொண்டிருந்தன...

ராமேஸ்வரத்தில் நான் மிகவும் பார்க்க விரும்பிய இடம் தனுஷ்கோடி... தீவுக்குள் இன்னொறு தீவு... 60களில் புயல் அடித்து தமிழகத்தின் ஒரு ஓரம் கொள்ளைப் போனதாய் படித்திருக்கிறேன்...அந்த இடம் தனுஷ்கோடி... வேர்க்காடுன்னு ஓரு ஊர் வரைக்கும் அரசாங்க பஸ் இருக்கு... அங்கிருந்து ஒரு ஆறு கிலோ மீட்டர்..அங்கு தான் மன்னார் விரிகுடாவின் எல்லை... திரும்பிய பக்கமெல்லாம் கடல்... கடல் தாண்டி ஆங்காங்கு மணல் திட்டுக்கள்...

அந்தா அப்படியே போனா சிலோன் வந்துரும்ங்க... வண்டி ஓட்டி வந்தவர் சொன்ன தகவல்...இங்கே இன்னொரு விசயம்...வேர்காட்டிலிருந்து தனுஷ்கோடி போகணும்ன்னா..ஜீப்..இல்லன்னா ஒரு வேன் தான் வழி...மத்த வண்டிக்கெல்லாம் வாய்ப்பு இல்ல.. கடலோரமா ஒரு பாலைவனப் பயணம் அது...ஒரு வேன்ல்ல ஒரு 10- 15 பேரை ஏத்திக்கிறாங்க... நாங்க எல்லாம் வேனுக்கு வெளியே ஒரு பலகை போட்டு அதுல்ல நின்னுகிட்டே கைக்கு வாட்டமா இருந்த கயித்தைப் பிடிச்சு தொங்கிட்டே அந்த 6 கிலோ மீட்டரையும் கொஞ்சம் ஓவரான உயிர் பயத்தோடவே பயணம் போயிட்டு வந்தேன்...

தனுஷ் கோடியின் மிச்சங்களாய்... ஒரு சர்ச்...பள்ளிக் கட்டடம்...ரயில் நிலையம்...வாட்டர் டாங்க்.தபால் நிலையத்தின் சிதிலமடைந்தக் கட்டடங்கள்...அவைகளோடு அலைப் பார்த்தாக சொல்லும் ஒரு வயதானக் கிழவர்... அலை இப்படித் தான் வந்தது என அவர் தனியே ஒரு கதைச் சொல்லி என் நண்பனிடம் அதற்கு சன்மானமாக 15 ரூபாய் வாங்கிக் கொண்டார்...

திரும்பி வரும் போது..எங்கள் வேன் கூரை மீது அமர்ந்து வந்த மீனவ நண்பரிடம் சும்மா ஊர் வம்பு பேசிகிட்டு வந்தோம்...அங்கிருந்து ஏழு மண்ல் திட்டு தாண்டினால் இந்திய எல்லை வந்து விடும் என்றார்..அதற்கு அப்பால் இருப்பது யாழ்ப்பாணம் என்றார்.. கேக்கறவங்களுக்கு அப்படியே கடல் சாவாரியும் கூட்டிப் போவோம் என்றார்...

யாழ்ப்பாணத்துக்கு ஒரு வேளை ஒருத்தர் கள்ளத்தோணியில் 80களில் போனதாய் ஒருத்தரைச் சொல்லுவாங்களே...அவரை இவர் தான் கூட்டிப் போயிருப்போரோ... எனக்கும் என் நண்பனுக்கும் ஏக சமயத்தில் கேட்க நினைத்த கேள்வி..ஆனாக் கேக்காமலே அவரிடம் விடைப் பெற்றோம்...
ம்ம்ம் யாழ்பாணத்திற்கு மிக அருகில் வந்தும் அங்கு போக் முடியாது... இந்த யுத்தம் ரத்தம் என்ற சச்சரவு இல்லாது இருந்திருக்குமானால்.. நாங்களும் அது வரை போயிருப்போம்...எல்லாம் ஒரு ஆசை தான்.. நம்ம காலத்துக்குள்ளே யுத்தம் நின்னு மறுபடியும் ராமேஸ்வரம் போய் அங்கிருந்து அப்படியே ஜாலியா படகு ஏறி சிலோன் போயிட்டு வரணும்ங்க.... நடக்குமா பாப்போம்...