உனக்கு இது தேவையா?

உனக்கு இது தேவையா?

மூக்குக்கு முன்னாடி விரலை நீட்டிக் கேட்டக் கேள்விங்க இது? அட நம்ம மனச்சாட்சிதானுங்க...இப்படி கேள்வியைக் கேட்டு நம்மைக் கலாய்ச்சு விட்டுருச்சு..

ம:மேடைப் போட்டு மைக்கைக் கையிலேக் கொடுத்துட்டா தொண்டையைக் கனைச்சுட்டுப் பாடக் கிளம்புருவீயா நீயு...

நா: அட அது இல்லீங்க...பெரியவங்க கூப்பிட்டாங்க...அதுவும் மடல் எல்லாம் போட்டுக் கூப்பிட்டாங்க.. அதான்...

ம: தம்பி... சென்னைக் கச்சேரின்னு பேர் வச்சுட்டு ஒரு ஓரமாக் கச்சேரி பண்ணிட்டிருந்த ரைட்.. அங்கே யாருக்கும் எந்த தொந்தரவும் இல்ல.. நானும் நீ செஞ்சுகிட்டு இருந்த எந்த விசயத்தையும் ஏன்னு கேக்கல்ல.. ஆனா மாப்ளே உனக்கேத் தெரியும் இது டூ மச்ச்ச்.... அவிங்க ஒரு பாசத்துல்ல பய புள்ள எழுதட்டும்ன்னு கூப்பிட்டாலும் நீ என்னச் சொல்லியிருக்கணும்....

நா:என்னங்கச் சொல்லியிருக்கணும்

ம: நானெல்லாம் அதுக்கு லாயக்கு இல்ல்ங்க...வேற ஆளு கையிலே மைக்கைக் கொடுங்க.. அது நாட்டுக்கும் நல்லது.. நமக்கும் நல்லதுன்னு சொல்லியிருக்கணும் இல்ல..

நா: நீங்க என்னை ஓவரா ஓட்டுறீங்கண்ணே.. நானும் கூட எழுதுவேண்ணே...

ம: ஆனாலும் உனக்கு குசும்பு ஜாஸ்திடா.. என் கிட்டயே உன் பிலிமை ஓட்டுறியே... நாலு படத்தைப் பாத்துட்டு அதுல்ல இது நொட்டை அது சொட்டை அப்படின்னு வாய்க்கு வந்தப் படி விளாசுறதா எழுத்தா.. ஒரு பதிவுல்ல பத்து படத்தை அதுவும் நெட்ல்ல சுட்டுப் போட்டு அதுக்குப் பக்கதுல்ல ஒத்த வரி எழுதுறதா எழுத்து...காமெடி பண்றேன்ன்னு வடிவேலையும் கவுண்டரையும் கூட்டி வச்சு அவங்க நடிச்சப் படத்தைப் பிடி அடிக்கிறது தான் எழுத்தாலே..

நா: மக்கள் ரசிக்கிறாங்களேண்ணே..

ம: இங்கேப் பாருடா.. மக்கள் எல்லாம் இவருக்கு மீட்டீங் போட்டு சொன்னாங்களாம் இவர் எழுத்றதை ரசிக்கிறோம்ன்னு.. டேய் அப்பா.. இதுக்கு மேல உங்கூடப் பேசி பிர்யோஜனமில்லடா...

நா: ஏன் அண்ணே அப்படி சொல்லுறீங்க... பதிவுங்கறதுக்கு ஒரு வகுக்கப்பட்ட வடிவம் இல்லண்ண.. எல்லோரும் எழுதலாம்.. எல்லோரும் படிக்கலாம்..

நம்ம பதிவு பக்கம்ங்கறது ஒரு வீடு மாதிரிண்ணே.. ஒவ்வொருத்தருக்கும் ஒரு வீடு இருக்குண்ணே...இந்த வீடெல்லாம் இருக்கற காலனி தாண்ணே நம்ம தமிழ்மணம்...இங்கிட்டு ஒவ்வொரு வீடும் ஒரு ஒரு மாதிரி ஆனா அம்புட்டு பேரும் நம்ம மக்கள்ண்ணே..சின்னச் சின்னச் சச்சரவு இருக்கத் தான் செய்யும் ஆனா..ஒரு வீட்டு விசேசம்ன்னா அம்புட்டு பேத்துக்கும் சந்தோசம் தானுங்க.. அதே மாதிரி வருத்தம்ன்னாலும் வருத்தம் தான்ணே...

ம: யப்பா நீ பெரிய டகால்டிடா.. நக்கல் நையாண்டின்னு நாதஸ்வரம் வாசிச்சுட்டு பேசுற பேச்சைப் பார்டா, பர்மா பார்டர்ல்ல பத்தமடை பாய் விரிச்சு தவம் பண்ண முனிவர் மாத்திரி பிளாசபி பேசறதை... இதுக்கு மேலயும் உம் பேச்சை கேக்க எனக்குச் சக்தி இல்லப்பா... மக்கா.. இனி இவன் செய்யப் போற அநியாயத்துக்கெல்லாம் நான் பொறுப்பு இல்லப்பா..

கிளம்பறதுக்கு முன்னாடி இந்தா தேவ் உனக்கு ஒண்ணு சொல்லிடுறேன்...

டேய் தம்பி.. நட்சத்திரமாக் கூப்பிட்டாய்ங்கன்னு கீ போர்டை எல்லாம் பூவும் பொட்டும் வச்சு சிங்காரிக்கறது இருக்கட்டும்.. மத்தவங்களைக் கூப்பிட்டக் காரணம் எனக்கு விளங்கிச்சோ இல்லயோ.. உன்னக் கூப்பிட்டத்துக்கு காரணம் விளங்கிருச்சு ராசா...கிளாஸ்ல்ல ஒரமா உக்காந்து லந்து பண்றவனை வாத்தியார் கூப்பிட்டு தண்டனையா எல்லாரும் பாக்கும் படி பெஞ்ச் மேல நிக்கச் சொல்லுவார்.. அப்படியாவது அவன் திருந்துறானான்னு பாக்க..உன்னியும் அப்படித் தான் இப்போ நடுவில்ல நிக்க வச்சு ரவுண்ட் கட்டியிருக்காங்க... பாத்து பதவிசா நடந்துக்க.. அது தான் ஒனக்கு நல்லது.. இனியாவது உருப்படியா எதையாவது எழுது...

மனச்சாட்சி டாட்டாக் காட்டிட்டு எஸ் ஆயிருச்சு...

"அட விடுங்க மக்கா...நீங்க யாரும் டென்சன் ஆவாதீங்க.. சின்னப் புள்ளல்ல இருந்த நம்ம மனச்சாட்சிக்கு நம்மளை நிக்க வச்சு வாத்தியார் வேலைப் பாக்குறதே பொழப்பாப் போச்சு... இருந்தாலும் மனச்சாட்சி இருக்கானே ரொம்பவும் பாசக்காரப் பய தான்.. கொஞ்சம் எடுத்தெறிஞ்சாப்பல்ல பேசுனாலும் உண்மையப் பேசிபுடுவான் பயபுள்ள.. அதனால் தான் அடிக்கடி அவனை நம்ம பினாத்தலார் பாணியிலே அடங்குடா மவனேன்னு நான் கொஞ்சம் அடக்கி வச்சுருவேன்...


சரி மக்கா மேட்டருக்கு வருவோம்..

இந்தா இந்த வாரம் பூராவும் நானும்..நம்ம பாசக்கார பய மனச்சாட்சியும் உங்க கூடப் பேசப் போறோம்.. கேளுங்க.. கேளுங்க... எங்க புராணத்தை எல்லாம் கொஞ்சம் காது கொடுத்துக் கேளுங்க..

வாய்ப்பு அமைத்துக் கொடுத்த தமிழ்மண நிர்வாகிகளுக்கு நன்றிகளோட தொடங்கிருவோமா ஆட்டத்தை...