சென்னைக் கச்சேரி... அப்படின்னா?

இந்தப் பதிவெல்லாம் போட வந்து ஆச்சுங்க ஒரு ஒன்றரை வருசம்..இப்படி கூப்பிட்டு நடுவுல்ல நிக்க வைக்கும் போது தான் நம்ம நிலைமை நமக்கேப் புரியுது... அட நான் கூட பதிவெல்லாம் எழுதியிருக்கேன்ய்யா வாங்க வந்துப் படிங்கன்னு சொல்லலாம்ன்னு பார்த்தா அந்த நல்ல பதிவுகளின் விலாசத்துக்கு நானே அலைய வேண்டியிருக்கு.. அப்படின்னா நான் நல்ல பதிவேப் போடல்லியான்னு ஒரு கேள்வி என் முன்னாடி தொக்கி நிக்குது...அதுக்கு விடைத் தேடி கிளம்பப் போறது கிடையாது நானு.. அதுன்னால கவலைப் படாதீங்க..

பதிவுகங்கறது என்ன.. ? அது மூலமா என்னச் சாதிக்கலாம்ன்னு எப்போவோ என் நண்பன் ஒருத்தன் கேட்டான்.. அவன் ஒரு வியாபாரி.. ஒத்த ரூவாப் போட்டாலும் ஒண்ணே முக்கா ரூவா வருமான்னு கணக்குப் பாக்குறவன்..கொஞ்சம் யோசிச்சுப் பார்த்தா வியாபாரம் தான்.. லாப நஷ்ட்டங்கள் இல்லாம யாரும் வாழ்ந்து முடிக்கறது இல்ல.. பதிவுகள் மட்டும் விதிவிலக்கா என்ன?

ஆரம்பத்தில் எழுதுவதற்காக மட்டும் என்று நான் எழுதிய காலம் உண்டு.. அப்புறம் ஒரு நாலு பேர் நம்மப் பதிவைப் படிச்சு அவங்கக் கொடுத்த உற்சாகப் போதையிலே மயங்கி கொஞ்ச காலம் அவங்களுக்காக மட்டுமே பதிவுகளை உற்பத்தி செய்ததும் ஒரு காலம்..அதாவது நமக்குன்னு ஒரு சந்தையை ஏற்படுத்திக் கொண்ட நேரம் அது.. அந்தச் சந்தையின் ஸ்திரத் தன்மை பற்றிய கவலை இன்றி அந்தச் சந்தைக்காக மட்டுமே பதிவுகளை பதித்துத் தள்ளியதும் உண்டு..CREATION IS DIFFERENT FROM MANUFACTURING...உருவாக்கத்திற்கும் உற்பத்திக்கும் மாறுபாடு தெரியாத நிலையில் தவழ்ந்தது ஒரு காலம்.

இப்படி பதிவுகளை பின்னூட்டங்களுக்கு விற்று பொழப்பு நடத்திக் கொண்டிருந்ததும் ஒரு காலம்..தன் சந்தை தன் வியாபாரம் எனப் போய்கொண்டிருந்த நேரத்தில் வெளியில் பலப் புதிய சந்தைகள் முளைத்தன..புதிய வியாபாரிகள் தோன்றினார்கள்.. புதுச் சரக்குகள் குவிந்தன..வழிந்தன..மலிந்தன.. சந்தையைக் கவர்ந்த வியாபாரிகளின் சரக்கு வெற்றி கொடிக் கட்டியது..

மாற்றம் மட்டுமே நிரந்தரம் என்று நம்பிய பழைய வியாபாரிகள் தங்களைக் காத்துக் கொண்டனர்.. தங்கள் சரக்கையும் தொடர்ந்து விற்று தீர்த்தனர்...இன்னும் சில வியாபாரிகளுக்கு கூட்டணி தேவைப்பட்டது.. கூட்டணிகளில் சில வியாபாரிகள் சுய முகம் தொலைத்தனர்.. சுயம் வேண்டியவர்கள் புறம் சென்றனர்..

புறம் சென்றவர்கள் புதுக் கூட்டணி கண்டனர்.. கூட்டணிகளில் மாற்றம்.. நாளொரு மேனியும் பொழுதொரு வண்ணமாக சந்தை மாறியது.. காலப் போக்கில் மாற்றபட்டது... வியாபாரம் செயது அலுத்த்வர்கள் அரசியல் செய்யத் துவங்கினர்.. அதிகாரம் தேடினர்.. ஆட்சிக் கேட்டனர்...


அறிக்கைகளில் மோதினார்கள்.. புள்ளிவிவரங்களில் பொங்கினார்கள்.. வரலாற்று குறிப்புகளைச் சொல்லி குமுறினார்கள்.. நீயா.. நானா.. நீட்டினார்கள் முழக்கினார்கள்..

குழப்பம் தொடர்கிறது...

மக்கா மன்னிச்சுருங்க... என்னடாச் சென்னைக் கச்சேரி அப்படின்னா? இப்படின்னு ஒரு தலைப்பைப் போட்டுட்டு என்னமோ உளறியிருக்கேன்னு கேக்குறீங்களா?

இன்னிக்கு நம்மப் பதிவுலகத்துல்ல இப்படி எல்லாம் தான் நடக்குதுன்னு சொல்ல வந்தேன்.. ஆனாப் பாருங்க சொல்ல வந்த வழியிலே நானும் குழம்பிட்டேன்..

ஒவ்வொரு தடவையும் இப்படி குழம்பும் போது..இந்தக் குழப்பத்துக்கெல்லாம் விடைத் தேடலாம் வாங்கன்னு நம்ம பதிவர்களுக்கு எல்லாம் ஒரு அழைப்பு விடுக்கலாமன்னு போஸ்ட்டர் டிசைன் ரெடி பண்ணும் போது நம்ம மேனேஜர்.. தம்பி இங்கே கொஞ்சம் வந்துப் பார்.. இந்த ஆணியை நீ இன்னும் கொஞ்சம் பெட்டராப் புடுஙகணும்ன்னு வாயால பந்தல் போட்டு உக்கார வச்சு நமக்குக் கிளாஸ் எடுக்க ஆரம்பிச்சுடுறார்..அப்புறம் நம்ம கச்சேரியின் ராகமே மாறிடுது...

சொல்ல வந்தது இது தான்ங்க.. நம்மச் சுத்தி நிறைய திறமை இருக்கப் பதிவர்கள் இருக்காங்க.. அவங்க எழுத்துக்கள் அட்டகாசமா இருக்கும்.. படிக்கப் படிக்க இனிமைன்னு ரசிக்கும் படியா இருக்கும்..

ஆனா எதோ ஒரு காலகட்டத்துல்ல அந்தப் பதிவர்களும் ஒரு வியாபாரியாவோ... இல்ல தேவை இல்லாதா அரசியல்களில் சிக்கிச் சுழன்று தன்னிலைத் தாழ்ந்துக் காணாமல் போகும் போது அந்த நிகழ்வுகளைப் பார்க்கும் போது என் நிலையை என்னவென்று சொல்லுவது

கச்சேரிக்காரனின் நெஞ்சுப் பொறுக்குதில்லையே....